
صادرکنندگان باید به دنبال جایگزینی برای افغانستان باشند.
احمدرضا فرشچیان، عضو هیات نمایندگان اتاق تهران:
در بررسی نوع صادرات به افغانستان باید این مساله را مورد توجه قرار داد که افغانستان معمولا کالاهایی با کیفیت پایین را هم میپذیرد و نکته دیگر آنکه، به دلیل تحریمها و سایر موانع موجود، افغانستان به محلی برای ترانزیت کالاهای ایرانی تبدیل شده بود و کالاهای ایرانی از این کشور به مقاصد دیگر ارسال میشد.
شاید مسایل پیش آمده در مرزهای افغانستان سبب شود که صادرکنندگان تلاش مضاعفی برای صادرات مستقیم محصولات خود به مقاصد اصلی به کار ببندند. واقعیت این است که تجار ایرانی از این مساله که کالاهایشان ترانزیت میشد، رضایت چندانی نداشتند. البته صادرکنندگان به افغانستان، صادرکنندگان ایرانی نیستند بلکه معمولا این تاجران افغانستانی بودند که کالای مورد نیاز خود را از ایران خریداری می کردند که بخشی از آن به مصارف داخلی این کشور رسیده و بخشی هم به آسیای جنوب شرقی و حتی اروپا صادر میشود.
صادرات به افغانستان اگرچه برای ایران دارای مزیت است اما افتخارآمیز نیست. اینکه بازارهای رده نخست را از دست بدهیم و به بازار افغانستان اکتفا کنیم این افتخار نیست. البته باز هم تاکید میکنم که به دلیل مجاورت، صادرات به این کشور برای ایران مزیت دارد.
هدف صادرکنندگان ایرانی باید ورود به بازارهای طراز اول باشد؛ بازارهایی که محصولات با کیفیت بالا در آن معامله میشود و پول بیشتری هم بابت آن پرداخت میکنند. در واقع این نوع صادرات ارزآوری بیشتری را هم برای کشور به همراه خواهد داشت.
صادرات زمانی افتخارآمیز خواهد بود که کالای ایرانی بتواند در بازارهای طراز اول، با رقبای بزرگ رقابت کند. اگر نه صادراتی که تولیدکننده، بستهبندیکننده و صادرکننده را به سمت ارائه محصول با کیفیت پایینتر سوق دهد، افتخار نیست.
برای این بخش از کالاها باید به دنبال بازار جایگزینی در کشورهایی نظیر عراق و کشورهای حوزه CIS و آسیای میانه بود. اگر نه ممکن است بخشی از کالاها که تا پیش از این به افغانستان صادر میشده روی دست تولیدکنندگان بماند.
شاید یکی از دلایلی که خرمای برخی از مناطق کشور از جمله در خوزستان در انبار تولیدکنندگان مانده، کندی تجارت با افغانستان در ماههای گذشته بوده باشد. مشکلات سیاسی در افغانستان سرعت صادرات به این کشور را کاهش داده است.
شبکه لوازم خانگی