تهاتری به قیمت قطع حیات تولید داخل
یکی از کارشناسان صنعت لوازم خانگی نسبت به تفاهمنامه اخیر ایران و چین پیرامون واردات لوازم خانگی ابراز نگرانی کرد و گفت: بیم آن میرود که طبق مفاد این قرارداد، یک بازار لوازم خانگی راحت و شاید به تعبیری رایگان در اختیار چینیها قرار داده میشود.
به گزارش شبکه لوازم خانگی، احسان فدایی اطهار کرد: نکته حائز اهمیت در توافق اخیر ایران و چین به این موضوع بر میگردد که قطعات سرمایهای که تعیینکننده قیمت نهایی محصول تولیدی است در طی سالهای اخیر از چین وارد میشده است. قبل از تحریم، برندهای ایرانی که سهم کمتری از بازار کشور را در اختیار داشتند، ارتباط قویتری با تامینکنندگان چینی داشتند اما در این بین برخی از برندهای ایرانی که تولیدات مشترک با شرکتهای کرهای داشتند عمده قطعات مورد نیاز را از تامینکنندههای کرهجنوبی یا نهایتا برخی تامینکنندگان معتبر جنوب شرقی آسیا که مورد تایید کشور مادر بودند تامین میکردند.
فدایی ادامه داد: اما پس از تحریمها، شرکتهای«گرید۱» چین به دلیل اینکه با برندهای معتبر و کشورهای پیشرفته طرف قرارداد بودند از ترس قرار گرفتن در لیست تحریمها محصول و قطعات «گرید۱» خود را در اختیار شرکتهای ایران قرار ندادند. حالا تولیدکنندگان برندهای ایرانی برای تأمین قطعات مورد نیاز کارخانههای خود به سراغ سایر شرکتهای چینی رفته و در این مسیر بسیار ناملایمتی دیدند چرا که وزنه به سمت چینیها سنگینی میکرد و هر از گاهی بهانهای با تاخیر یا افزایش قیمت میآوردند و طرفهای ایرانی مجبور به تغییر پیمانکار میشدند که همین مساله در مطلوبیت و قیمت نهایی محصول تاثیر گذار شد.
فدایی گفت: در چند سال گذشته با این استدلال که صنعت لوازم خانگی میتواند و باید استقلال داشته باشد، راههای بازگشت محصول برندهای معتبر کرهای به ایران بسته شد تا فضا برای رشد و قدرت گرفتن برندهای داخلی یک دست و مهیا شود تلاشی که با مفاد این قراد احتمال آن میرود که به شدت به مخاطره بیفتد و اگر مدیریت نشود تولید را به عرصه نابودی بکشاند.
این کارشناس صنعت لوازم خانگی با اشاره به اینکه امروز احتمال تکرار داستان تلخ گذشته برای شرکتهای مطرح تولید قطعات و محصول کامل لوازم خانگی چینی وجود دارد، گفت: در خلال سالهای گذشته همواره قطعات لوازم خانگی چینی وارد کشور میشده، اما با قرارداد ۲۵ساله ایران و چین مشخص نیست قرار است محصول کامل برندهای متعدد و متفرقه چینی نیز وارد کشور شود و یا اینکه قطعات بیکیفیت درجه پایین چینی که بازار در کشورهای دیگر ندارند، راهی شرکتهای ایرانی شوند؟
فدایی تأکید کرد: گویا چینیها با این قرارداد قصد دارند قطعات و لوازم بازپس خورده از بازارهای جهانی را وارد بازار ایران کنند. ایران یک لقمه چرب در قبال فروش نفت در اختیار تولیدات بیکیفیت چینی قرار میدهد؛ در واقع شواهد نشان میدهد که طی این سالها به بهانه تحریم محصولاتی از «گرید۲ و ۳» به ایران میفروختند؛ اما حالا این شائبه به نظر میرسد که برای یک بازار آماده پیشروی، چینیها قطعاً محصولات بیکیفیتتر از گذشته را به سمت بازار ایران گسیل خواهند کرد.
این تحلیلگر حوزه بازار و صنعت لوازم خانگی گفت: بیتردید با توجه به وضعیت تثبیت و ادامه تحریمها اگر کنترلی سخت و موشکافانه صورت نگیرد، شرکتهای چینی از فرصت ناب پیش روی استفاده کرده محصولاتی که فاقد ارزش و اعتبار برای مصرفکننده در بازارهای جهانی است را به راحتی با چنین قراردادی وارد بازار ایران میکنند. دود این ماجرا به چشم تولید ملی میرود و تولیدکنندگان کارخانههای ایرانی با توجه به افزایش قیمت کامودیتیها، ارز، مواداولیه و بحث هزینههای جانبی و کاهش سرمایه در گردش و عدم دریافت تسهیلات حمایتی و از همه مهمتر رکود ناشی از کاهش قدرت خرید مردم، باید فشار بیشتری را متحمل شوند و قاعدتاً با توجه به پیشینه موفق واردات محصولات چینی به بازار لوازم خانگی در ایران، دیگر جایی برای تولید و تداوم حیات لوازم خانگی ایرانی باقی نمیماند و به بیان سادهتر میتوان گفت “بیم آن میرود که طبق مفاد قرارداد ۲۵ساله ایران و چین، یک بازار لوازم خانگی راحت و شاید به تعبیری رایگان در اختیار چینیها قرار داده شود./اقتصاد۲۴