شبکه لوازم خانگی
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
جایگاه تشکلها در احیای برجام
یادداشت هومن حاجیپور، معاون کسبوکار اتاق بازرگانی تهران:
پس از امضای برجام در سال ۱۳۹۴، شاهد رفت و آمد فراوان هیاتهای تجاری بین ایران و دیگر کشورها بودیم. صرفنظر از اینکه برجام یک معجزه تمامعیار نبود و نمیتوانست تمام موانع سیاسی را از سر راه شکوفایی تجارت خارجی ایران بردارد، بخشخصوصی کشور نیز آمادگی لازم برای یک تحول بزرگ را نداشت.
این روزها بهرغم آنکه طرفداران انزوای اقتصادی و سیاسی ایران در بلوک غرب، ابتکار عمل را در دست دارند و بسیاری از دریچههای تجاری مسدود است، اما دور از ذهن نیست که در آیندهای نزدیک، شاهد تحولی جدی در روابط سیاسی کشورمان باشیم و شرایطی مشابه دوران پس از امضای برجام فراهم شود. به همین دلیل از هم اکنون میتوان کارنامه اقتصادی و بازرگانی پسابرجام ۹۴ تا ۹۶ را بازخوانی کرد و از غفلتهای دیروز، برای طراحی فرصتهای فردا بهره گرفت. همچنان که کشاورزان موفق، برنامههای خود برای سال زراعی بعدی را در فصل سرما تدوین میکنند، دولتمردان و نخبگان اقتصادی و علمی ایران نیز میتوانند از امروز به فکر تدوین نقشه راه اقتصاد ایران در دور بعدی رفع موانع بینالمللی باشند تا بعدها، غافلگیر نشویم.
در مذاکرات تجاری پس از برجام، پیشنهادهای جدی برای سرمایهگذاری مشترک با ایرانیان مطرح شد. از جمله ترکیهایها که مایل به راهاندازی هفت شهر صنعتی پوشاک در خاک ایران و با مشارکت مالی، فنی و نیروی کار دو کشور بودند. الجزایر نیز میخواست صندوق سرمایهگذاری نفت خود را پشتیبان واردات خدمات فنی و مهندسی بهویژه خانهسازی مدرن ایرانیان در کشور خود قرار دهد. متاسفانه اغلب تشکلها و شرکتهای ایرانی آمادگی کافی برای سرمایهپذیری نداشتند و در مذاکرات تجاری و همچنین کنفرانس لندن، بستههای پیشنهادی مناسبی ارائه نشد.
از جمله معایب سبد سرمایهپذیری توسط ایران، میتوان به فقدان استانداردهای بینالمللی در تدوین اسناد سرمایهپذیری اشاره کرده و گلایه مشتریان از ناکافی و غیرقابل اعتماد بودن محاسبات فنی و مالی را جدی گرفت. همچنین برخی مسوولان دولتی، سرمایهگذاری خارجی را، نه راهی برای مشارکت خارجیها در بهترین فرصتهای اقتصادی در ایران، بلکه روشی برای جبران کسری بودجه دولتی میپندارند.
کتابها و لوحهای فشردهای که توسط وزارت امور اقتصادی ایران و به تفکیک برای هر استان منتشر شد، بر آرزوهای دولتمردان ایرانی تاکید بیشتری داشت تا جذابیت برای سرمایههای خارجی؛ کاش همانقدر که بر ارزشهای گرافیکی در این اسناد توجه شده بود، بر وجوه مورد علاقه سرمایهگذاران نیز تمرکز میشد.
البته وخامت شاخصهای مرتبط با فضای کسبوکار را هم نباید از نظر دور داشت که همچون سیم خاردار و میدان مین، مانع از ورود سرمایههای خارجی به ایران است.
