شبکه لوازم خانگی
شاید این مطالب برایتان مفید باشد
حسینی: برخی امروز سعی دارند تا بازار لوازم خانگی را انحصاری جلوه دهند در صورتی که ۵۰۰شرکت در این حوزه فعال هستند.
یادداشت سیدحسن حسینی شاهرودی، دبیر انجمن تولیدکنندگان لوازم خانگی:
منابعی ناشی از فروش نفت ایران اسلامی در برخی کشورها از جمله کره جنوبی وجود دارد که مشمول تحریم‌ها شده و بعد از تحریم این منابع به کشور بازنگشته است از سوی دیگر سال‌ها تلاش شده تا این منابع به کشور بازگردند اما این اتفاق تاکنون رخ نداد.
اخیراً با چراغ سبزی که آمریکا نشان داده، کره جنوبی اجازه پیدا کرده که منابع کشورمان به صورت مشروط آزاد شود آن هم به این شرط که یک شرکت‌هایی که سابقاً مراودات تجاری با ایران داشتند می‌توانند این منابع را بازگردانند و دوم اینکه صرفاً باید برابر این پول کالا صادر شود و نقداً اجازه بازپرداخت به کره داده نشده است ما معتقد هستیم که این امر عجیب است زیرا ظاهراً در این امر آمریکا و کره سود می‌برند چرا که آنها دلسوز ما نیستند و این سوال برای همه پیش می‌آید که ما چرا باید از این تصمیم تمکین کنیم؟
آمریکا، کره جنوبی و ایادی آنها در داخل کشور با مشوش کردن فضای جامعه سعی دارند مسائلی را بیان کنند که مانند انحصار تولیدات داخلی و… پایه و اساس ندارد. در این باره باید گفت ما اصلاً حساب لوازم خانگی را باید با خودرو جدا کرد چرا که خودرو سازی ما با تصمیمات غلط دولتها ،به این شکل درآمده وگرنه باید امروز هم پای کره و چین می‌بودیم.
خودروسازان دو شرکت قدر هستند که دولتی اداره می‌شوند و انحصار در اختیار داشته و منابع دولتی و تسهیلات بانکی و… برایشان تزریق شده اما هنوز هم می‌گویند که مشکل دارند اما لوازم خانگی خصوصی هستند.
شرکت‌های قدر لوازم خانگی ما تماماً خصوصی اداره می‌شوند و تعدادشان بیش از ۵۰۰شرکت است لذا نمی‌توان گفت انحصار؛ در کشورمان بازار لوازم خانگی در انحصار یک، دو و چند شرکت قرار ندارد که از انحصار صحبت کنیم.
از سوی دیگر باید گفت کسانی که می‌گویند انحصار باید بدانند که ۴۰سال ما سیاست درهای باز را داشتیم و هیچ اتفاقی در کشورمان رخ نداد بلکه صنایع قدیمی و بومی لوازم خانگی ما مثل ارج و آزمایش نابود شدند. ما تا سال۹۷ حدود ۳۰درصد یعنی هشت میلیون قطعه لوازم خانگی در کشورمان تولید می‌کردیم، در حالی که کشورمان ۲۰میلیون قطعه نیاز داشت والباقی توسط برندهای خارجی از طریق واردات و یا قاچاق تامین می‌شد. زمانیکه ال‌جی و سامسونگ از کشورمان رفتند ما با خلا کالاهای اساسی لوازم خانگی روبرو شدیم و حتی رانت و صف و دلالی و… ایجاد شد و قیمت‌ها افزایش یافت چه کسی آن را جبران کرد؟ مگر کسی جز تولید کننده داخلی بوده است؟
ما در این مدت که نگاه به داخل داشته ایم نه تنها در کمیت بلکه در کیفیت هم ارتقا داشته‌ایم ظرف سه سال اخیر تولید کمی مان از هشت میلیون به ۱۵میلیون قطعه رسیده است و از سوی دیگر رشد کیفی خوبی نیز داشته‌ایم و امروز در بازار کالاهای داخلی را به وفور میتوان مشاهده کرد.
امروز تولید ایرانی با برندهای خارجی رقابت میکند ایرانی‌ها نشان داده‌اند که کیفیت و کمیت را با هم بالا برده و باید به سطح استانداردهای جهانی برسیم برخی شرکت‌ها با بازارهای جهانی رقابت کرده و حتی پکیج را به ایتالیا صادر می‌کنیم چطور می‌شود که این شرکت در داخل کیفیت ندارد؟!
کسانی که موافق واردات هستند چه تضمینی میدهند که وقتی منابع ما در کره تمام شد، آیا واردات ادامه پیدا می‌شود؟ یا مجدد با چالش گذشته مواجه خواهیم شد؟ در نتیجه ما تجربه غلط را نباید دنبال کنیم.
